ปี 2554 พวกเราตั้งใจจะทำนิตยสารเพื่อนไร้พรมแดนปีที่แปดว่าด้วยเรื่องของครอบครัว และทุกคนก็ตกลงใจว่าฉบับแรกของปีหลังจากเล่มพิเศษปีใหม่ เราจะเริ่มกันด้วย “แม่” สังคมไหน ๆ ก็มักให้คุณค่ากับแม่และความเป็นแม่ แต่ในทุกสังคมก็จะมีผู้คนไม่น้อยที่หลงลืมไปว่า มนุษย์ทุกคน …
เพื่อนไร้พรมแดนฉบับปี 2554 คงจะเดินทางไปถึงผู้อ่านล่าช้ากว่าปกติอยู่มาก และเสมือนจะเป็นความจงใจ นิตยสารฉบับนี้จึงได้ชื่อว่า “สู้” เราถือเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้บันทึกบางวันเวลาการต่อสู้ของเพื่อนคนพลัดถิ่น ชนเผ่าพื้นเมือง และกัลยาณมิตรของพวกเขาไว้ ณ ที่นี้ พลังการต่อสู้ของเขาทั้งหลายที่คอยปลุกปลอบพวกเราอยู่ทุกยามที่ย่อท้อกับปัญหา …
นิตยสารเพื่อนไร้พรมแดนฉบับ ที่ 41 “ห้องเรียน” ว่าด้วยเรื่องสิทธิที่จะเข้าถึงการศึกษาของเด็ก ๆ ผู้ลี้ภัย ลูกหลานแรงงานข้ามชาติและผู้ไร้รัฐไร้สัญชาติทั้งหลาย ถึงวันนี้หน่วยงานและบุคคลทั้งรัฐและเอกชนมากมายได้ต่อสู้จนสิทธินี้ได้รับการยอมรับทางกฎหมาย และกำลังมีการผลักดันให้มีการปฏิบัติอย่างทั่วถึง แต่เราคงยังต้องต่อสู้ต่อไปอีกเพื่อความเข้าใจในสังคม ว่าเด็กคนหนึ่งคือเด็กของโลกที่อาจจะเกิดที่หนึ่งและไปเติบโตอีกที่หนึ่ง …
“เหงื่อ” เพื่อนไร้พรมแดนฉบับ ที่ 40 นำเสนอเรื่องราวของสิทธิแรงงานข้ามชาติในแง่มุมต่าง ๆ คำว่าแรงงานข้ามชาติในที่นี้ เอ่ยถึงข้อเท็จจริง ณ ปัจจุบันโดยเกี่ยวกับสาเหตุการเดินทางข้ามชาติ ซึ่งอาจเป็นการลี้ภัยจากการประหัตประหาร …
นิตยสารเพื่อนไร้พรมแดนฉบับ “แก้มแดง” นำเสนอเรื่องราวว่าด้วยความมั่นคงทางสุขภาพของผู้ที่มักถูกสังคมหลงลืม เป็นที่เข้าใจว่า คนไทยย่อมต้องเข้าถึงสิทธิต่อสุขภาพและย่อมต้องมีหลักประกันสุขภาพ เพราะเราคือพลเมืองที่มีส่วนสร้างให้สังคมดำรงอยู่อีกทั้งเป็นหน้าที่ของรัฐที่ต้องดูแลพลเมืองตน อย่างไรก็ดี ความมุ่งหมายในการดูแลสุขภาพแรงงานข้ามชาติ ผู้ลี้ภัย และกลุ่มชาติพันธุ์มักถูกเอ่ยถึงในเชิง “การควบคุมโรคติดต่อ” เพื่อไม่ให้แพร่กระจายในสังคมไทยเสียมากกว่า เส้นทางการเข้าถึงสิทธิทางสุขภาพของเราเหล่านั้นจึงขรุขระเป็นอย่างยิ่ง แม้แต่การต่อสู้เพื่อกองทุนสุขภาพสำหรับผู้มีปัญหาสถานะบุคคล …
“กลับบ้าน” ในที่นี้ จึงเป็นเพียงคำถาม…ที่ไม่มีคำตอบ นิตยสารเพื่อนไร้พรมแดนฉบับที่ 38 ว่าด้วยสิทธิของมนุษย์ที่จะไม่ถูกส่งกลับไปสู่ภยันอันตราย และสิทธิที่แม้จะถูก “ส่งกลับ” ด้วยเหตุผลใด ก็ย่อมต้องเป็นไปอย่างปลอดภัยและด้วยความเคารพศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ เราได้หยิบยกกรณี “การกลับบ้าน ของผู้ลี้ภัยหนองขัวและอุสุทะ” ซึ่งเป็นข้อถูเพียงถึงความชอบธรรมของการปฏิบัติของเจ้าหน้าที่หรือการคงอยู่ในประเทศไทยของผู้ลี้ภัยมาเสมือนเป็นกรณีตัวอย่าง โดยได้รับความอนุเคราะห์ข้อมูลส่วนหนึ่งจากศูนย์ข่าวข้ามพรมแดน ณ ที่นี้ …
เพื่อนไร้พรมแดนฉบับที่ 37 ว่าด้วยเรื่อง “บัตร” ซึ่งเป็นคำง่าย ๆ ที่คนทั่วไปใช้เมื่อเอ่ยถึงสถานะทางกฎหมายของบุคคล แม้สถานะดังกล่าวไม่จำเป็นต้องเป็นเรื่องเดียวกันกับ “ตัวตน”ที่แท้ของใคร การทำงานด้วยสถานะบุคคลก็ยังมีความสำคัญ เพราะนสถานการณ์ปัญหาที่ทับถมมาจนถึงวันนี้ การดำเนินการให้คนทุกคนได้เข้าถึงสิทธิที่จะมีสถานะทางกฎหมารย ก็น่าจะเป็นหนทางหลักที่จะทำให้สิทธิมนุษยชนเป็นที่เข้าถึงได้จริง
ปี 2552 เป็นปีที่พวกเราเตรียมตัวยอมรับชะตากรรมแล้วว่า เพื่อนไร้พรมแดนซึ่งก้าวมาครบ 10 ขวบปีอาจถึงกาลต้องยุติการดำเนินงาน แม้จะเชื่อมั่นในความสำเร็จว่านี่คือช่วงเวลาที่เรากำลังก้าวไปข้างหน้าได้มากที่สุดปีหนึ่ง เราก้ถูกปฏิเสธจากแหล่งบริจาคทุนทั้งเก่าและใหม่ด้วยเหตุผลต่าง ๆ กันจนแทบจะสิ้นหวัง แต่จะว่าไปแล้ว ปี 2552 ก็เป็นปีที่สวยงามไม่น้อย อาจเป็นปีที่น่าภาคภูมิใจมากที่สุดปีหนึ่งสำหรับการดำรงอยู่ของ “เพื่อนไร้พรมแดน” เสียด้วยซ้ำ เมื่อในที่สุด …
เพื่อนไร้พรมแดนฉบับ “สู้โรค” นำเสนอบางส่วนบางภาพของ “หน้าแรก ๆ และหน้าถัดไป” ของหนังสือชีวิตสุขภาพแรงงานอพยพ ผู้ลี้ภัย และชนเผ่าพื้นเมือง ล้อไปกับเรื่องราวแวดล้อมเป้าหมายการพัฒนาแห่งสหัสวรรษ ซึ่งจะจบลงในฉบับนี้ เพื่อพบกันในปีหน้า ท่านคงได้เห็นความเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของเรา ความคิดเห็นของท่านเป็นสิ่งที่เรารอคอยเสมอ การสนับสนุนทุกรูปแบบรวมทั้งการสมัครสมาชิกจะทำให้เราก้าวต่อไปได้ …
นิตยสารเพื่อนไร้พรมแดนฉบับ “แม่ลูก” เปิดประเด็นสืบเนื่องจากเป้าหมายการพัฒนาแห่งสหัสวรรษลำดับที่ห้าว่าด้วยสุขภาพของแม่และเด็ก ประเด็นดังกล่าวนี้น่าจะเป็นเรื่องทางมนุษยธรรมที่ไม่ควรจะมีปัญหาแต่ประการใด กระทรวงสาธารณสุขก็มีนโยบายให้บริการสุขภาพแก่แม่ทุกคนโดยไม่จำกัดสัญชาติสถานะอยู่แล้ว อย่างไรก็ตาม ในความเป็นจริง และในทงปฏิบัติ สิทธิต่อสุขภาพอนามัยที่ดีของแม่และเด็กนั้นเชื่อมโยงกับสิทธิทางอนามัยเจริญพันธุ์ของผู้หญิงอย่างแนบแน่น และ สิทธิทางอนามัยเจริญพันธุ์ก็ย่อมเข้าถึงสิทธิต่อสุขภาพอนามัยที่ดีได้เลย หากยังสิทธิอื่น …
นิตยสารเพื่อนไร้พรมแดนฉบับ “เท่ากัน” ตอบรับกับเป้าหมายการพัฒนาแห่งสหัสวรรษหนึ่งในแปดข้อที่ว่าด้วยความเสมอภาคระหว่างเพศซึ่งรัฐต้องบรรลุให้ได้ในปี ๒๕๕๘ อย่างไรก็ดี เราได้ขยายความลึกไปถึงมิติทางเพศที่หลากหลายในรายละเอียดมากกว่า “ผู้หญิง-ผู้ชาย” และไกลไปกว่าเพียงประเด็นความเท่าเทียมเชิงปริมาณในบริบทของ การศึกษา งาน และการมีส่วนร่วมทางการเมือง สำหรับดิฉันเอง บริบทแวดล้อมชีวิตและสถานะอื่น ๆ …
เพื่อนไร้พรมแดนฉบับ “ก.เอ๋ย ก.ไก่” นำเสนอเรื่องราวแวดล้อมสิทธิต่อการศึกษา ด้วยความเคารพต่อบุคลากรทางการศึกษที่มุ่งมั่นทุกท่าน หลังจากที่ได้ติดตามข่าวสารความร้อนแรงทางการเมืองจากสื่อทุกประเภทและประเภทละหลาย ๆ สื่อ ดิฉันก็ตัดสินใจว่าเราจะต้องพูดถึง “เรื่องอื่น ๆ ” ต่อไป แม้อาจถูกมองว่าเป็นการลอยตัวเหนือปัญหาหรือเฉื่อยชาทางการเมือง ดิฉันยืนยันว่า …
นิตยสารเพื่อนไร้พรมแดนปีที่หก จะเสนอเรื่องราวแวดล้อมเป้าหมายการพัฒนาแห่งสหัสวรรษซึ่งเป็นข้อตกลงร่วมของรัฐสมาชิกสหประชาชาติ 189 ประเทศตั้งแต่ปี 2543 เป้าหมายหนึ่งในทั้งหมดแปดประการที่รัฐทั้งหลายจะมุ่งบรรลุให้ได้ภายในปี 2558 ก็คือการจัดการสิ่งแวดล้อมอย่างยั่งยืนซึ่งรวมถึงการกำหนดนโยบายและแผนพัฒนาประเทศให้สอดคล้องกับหลักการพัฒนาที่ยั่งยืน ลดการทำลายทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ดังนั้น เพื่อนไร้พรมแดนฉบับ “จิตวิญญาณของโลก” จึงขอเชื้อเชิญทุกท่านให้มาร่วมกันส่งต่อคำเชิญถึงสังคมไทย ว่าแทนที่จะอยู่อย่างหวาดระแวงมนุษย์ที่ถูกจินตนาการว่าเป็น “ตัวปัญหา”เราอาจหันมาทำความเข้าใจกับประเด็นรอบตัวอย่างทรัพยากรและสิ่งแวดล้อม ซึ่งเป็นทั้งเหตุและผลของการพลัดถิ่นฐาน ความขัดแย้ง สงคราม และสันติภาพ …
ปี 2552 เป็นปีที่เพื่อนไร้พรมแดนมีอายุครบ 10 ปีเต็ม สิบปี ที่เราเผชิญกับคำประณาม เมื่อมิตรภาพของเรากับคนพลัดถิ่นต่างชาติพันธุ์ถูกตีความเป็นความไม่รักชาติ สิบปี ที่เราถูกเขย่าโขยกท่ามกลางความเปลี่ยนแปลงของสภาพเศรษฐกิจ …
ปกติแล้ว พี่ ๆ กองบ.ก.จะวางแก่นเรื่องสำหรับนิตยสารแต่ละฉบับล่วงหน้ากันนาน ปีนี้เราตกลงกันว่าแต่ละเล่มจะพูดถึงบทบาทหลากหลายของคนธรรมดาในสังคม และเล่มนี้เราก็ตั้งใจว่าจะเสนอภาพชีวิต สิทธิ และศักดิ์ศรีของคนทำงานภาคบริการ ซึ่งส่วนใหญ่เป็นผู้หญิงเป็นคนตัวเล็ก ๆ …
