นิตยสารเพื่อนไร้พรมแดนฉบับ “เท่ากัน” ตอบรับกับเป้าหมายการพัฒนาแห่งสหัสวรรษหนึ่งในแปดข้อที่ว่าด้วยความเสมอภาคระหว่างเพศซึ่งรัฐต้องบรรลุให้ได้ในปี ๒๕๕๘ อย่างไรก็ดี เราได้ขยายความลึกไปถึงมิติทางเพศที่หลากหลายในรายละเอียดมากกว่า “ผู้หญิง-ผู้ชาย” และไกลไปกว่าเพียงประเด็นความเท่าเทียมเชิงปริมาณในบริบทของ การศึกษา งาน และการมีส่วนร่วมทางการเมือง
สำหรับดิฉันเอง บริบทแวดล้อมชีวิตและสถานะอื่น ๆ เช่น การศึกษา ทำให้ดิฉันไม่ได้พบอุปสรรคชีวิตจากการเลือกปฏิบัติอันเนื่องด้วยความเป็นหญิงเท่าไรนัก สถานการณ์ที่ได้เผชิญมักเป็นเพียงเรื่องน่ารำคาญใจเสียมากกว่า เช่น การที่ชาวต่างชาติจากแถบเอเชียจำนวนไม่น้อยสื่อสารอีเมล์กับดิฉันโดยเรียกดิฉันว่า Mr.เพราะไม่เพียงแต่จะไม่เข้าใจนัยยะทางเพศของชื่อในภาษาไทย แต่ด้วยคิดว่าตำแหน่งแห่งที่ที่ดิฉันยืนอยู่น่าจะเป็นของผู้ชายเป็นต้น
