รองเท้าที่หายไป วันนี้เป็นวันที่สามนับตั้งแต่มีการรบกันในฝั่งรัฐกะเหรี่ยงไม่ไกลจากบ้านผม  เสียงปืนใหญ่ดังต่อเนื่องทุกนาที  บางครั้งผมรู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนแม้ว่านั่งอยู่ในบ้าน โมและปาออกไปส่งสิ่งของด้วยกันตั้งแต่วันแรก  ผมอยู่บ้านกับแมวหนึ่งตัว หมาสองตัว และพี่สาวที่เป็นญาติตลอดสองวัน  ถึงผมจะไม่ได้ไปส่งของด้วย แต่จากการฟังโมกับปาคุยกัน …

เมื่อทหารมายิงกันที่หมู่บ้านของหนูบันทึกเด็กหญิงไทยพลัดถิ่น “ตอนปิดเทอมหนูได้ไปเที่ยวบ้านหนูที่พม่าที่มีชื่อว่าหมู่บ้านแม่แปบ ก่อนวันที่ทหารจะมายิงกันที่บ้านหนูนั้นเป็นวันที่หนูมีความสุขมาก  หนูเล่นกับแมวที่บ้านน้อง มันชื่อว่าเก้อ เป็นแมวของอาหนู ก่อนเข้านอนวันนั้น หนูรู้สึกแปลก ๆ ก็เลยไปนอนกับพ่อแม่  …

บันทึกประจำวัน ไร่ข้าวโพดและการสู้รบชายแดน พื้นที่ชายแดนตอนนี้ฝนตกแทบทุกวัน ต้นไม้จึงโตงามเช่นเดียวกับเนินเขาและที่ราบซึ่งต้นข้าวโพดโตงามเต็มพื้นที่ รถของเรากำลังแล่นอยู่บนถนนสายหลัก ผมเห็นข้าวโพดต้นเขียวสูงเริ่มออกฝัก สิ่งที่ผมได้เรียนรู้จากปีที่ผ่านมา คือหลังจากที่เก็บเกี่ยวข้าวโพดแล้วเสียงปืนและการสู้รบที่ชายแดนก็จะรุนแรงขึ้นอีกครั้ง ในตอนนี้ แม้ว่าข้าวโพดในบางพื้นที่จะยังไม่ถูกเก็บเกี่ยว …

บันทึกประจำวัน โรงเรียนสี่ภาษา หมู่บ้านชายแดนวันนี้ไม่มีเสียงปืนหรือระเบิด  ผมกับพี่นักศึกษาเดินตามทางหมู่บ้านไปที่โรงเรียน  ตรงนี้มีโรงเรียน บ้าน ร้านค้าตั้งอยู่ในพื้นที่เดียวกัน  มีอาคารและบ้านกำลังก่อสร้างอยู่หลายหลัง  ปาบอกว่าคนในหมู่บ้านมีเยอะขึ้น  พวกเราเดินจนมาถึงหอพัก  …

บันทึกประจำวัน เรื่องเล่าของอาพี (คุณยาย) “ผู้หนีภัยความรุนแรงของทหารพม่า”  ผมไปชายแดนกับครอบครัวเหมือนทุกครั้ง แต่ครั้งนี้มีพี่นักศึกษาจากเชียงใหม่ร่วมเดินทางด้วย โมบอกผมว่า พี่ ๆ ยังไม่เคยมาพื้นที่ชายแดนมาก่อน  ตลอดทางบนรถพวกพี่ …

บันทึกประจำวัน “ช่วงเวลาที่หายไปในภาวะสงครามของพี่ชาย” เช้านี้ผมกับปาปาไปส่งพี่ชายเข้าเป็นนักเรียนใหม่ของศูนย์การเรียนรู้แห่งหนึ่งที่ชายแดน ผมเพิ่งรู้ว่าพี่ ซอ โกลแกวทู เป็นญาติของผม ปู่ของพี่เป็นพี่ชายของปู่ผม พี่แกวทูเดินทางมาไกลมากจากบ้านที่เลอโด่ เขตญองเลบิ่นในประเทศพม่า …

บันทึกประจำวันจากโรงเรียน ‘ผีเสื้อ’ ที่ริมน้ำเมย ผมออกจากบ้านแต่เช้าตรู่ การตื่นเช้ากว่าปกติแสดงว่าเราต้องเดินทางไกล ผมยังไม่รู้ว่าเราจะไปที่ไหนจนปาปาขับรถมาถึงท่าน้ำ แล้วเราก็ต้องนั่งเรือเพื่อเดินทางต่อ  ผู้ใหญ่ช่วยกันขนของ มีทั้งนมกล่อง ขนม …

บันทึกวันอาทิตย์ ที่ 22 พฤษภาคม พ.ศ.2565 เมื่อสัปดาห์ก่อน ผมไปบ้านหมื่นฤาชัยเพื่อส่งสิ่งของช่วยผู้หนีภัย วันนั้นเป็นเช้าที่ท้องฟ้าแจ่มใสไม่มีเมฆ พี่ๆ ในหมู่บ้านมาช่วยกันขนของลงจากรถ …

บันทึกประจำวัน บนถนนที่มีแต่เสียงปืน (2)  ผมกลับมาจากอุ้มผางหลายวันแล้ว โมเปิดข่าวทุกวัน ผมเห็นข่าวยูเครน-รัสเซียเยอะมาก แต่ข่าวการสู้รบที่ชายแดนระหว่างกะเหรี่ยงกับพม่าไม่ค่อยมีให้เห็น ยูเครนสามารถเกณฑ์ทหารได้จากทั่วโลกได้เงินสนับสนุนได้เครื่องบินรบ แต่กะเหรี่ยงต้องช่วยกันรบเองช่วยกันเอง การสู้กันเกิดตั้งแต่ปีที่แล้วถึงตอนนี้  …

บันทึกประจำวัน บนถนนที่มีแต่เสียงปืน ผมเพิ่งกลับจากอุ้มผาง หลังจากที่บ้านเราไปส่งของช่วยคนที่หนีเพราะสงคราม ผมไปชายแดนมาหลายครั้ง ผมเห็นแม่น้ำเมย และแม่น้ำสาละวิน หรือด่านที่ทำให้รู้ว่าตรงไหนคือชายแดน แต่ที่อุ้มผางผมไม่เห็นอะไรที่บอกได้ว่า “ตรงไหนคือเขตแดน” …

เสียงจากเยาวชนกะเรนนี (3) “พอเริ่มมีการสู้รบขึ้นที่หมู่บ้าน ชาวบ้านทุกคนก็อพยพไปหลบอยู่ในป่า ไม่มีใครอยากอยู่อย่างนั้น จริง ๆ แล้วครอบครัวของหนูก็อยากมาที่ชายแดนด้วยกันทุกคน แต่หมู่บ้านของเรามีกฎอยู่ว่า ถ้าบ้านไหนอพยพออกไปชายแดนหมดแล้วทั้งบ้าน …