ส่งแรงใจให้แรงจิตมิตรภาพ
ส่งแรงใจให้แรงจิตมิตรภาพ โดย ร่มธรรม (นนทกานต์ เชี๊ยะสมาน)รางวัลบินข้ามลวดหนาม ประเภทงานเขียนเยาวชน เงินรางวัล 20,000 บาท พร้อมประกาศนียบัตร กิจกรรมประกวดงานเขียน …
ฉันไม่ต้องการให้พวกเขาเสียโอกาสไป
ฉันไม่ต้องการให้พวกเขาเสียโอกาสไป (1)กองทัพเมียนมาร์มักเริ่มปฏิบัติการในพื้นที่ของเรา เราต้องวิ่งครั้งแล้วครั้งเล่า เราประสบปัญหามากมาย ทั้ง การเงิน ครอบครัว การศึกษา ความเป็นอยู่ที่ดี และการขาดแคลนน้ํา …
อาหารมื้อสุดท้ายจากไซ่ง่อนถึงเวียงจันทร์
1. วิปโยค เป็นครั้งแรกที่ข้าพเจ้าได้พบกับ เหงียน ทิ เฟือง หญิงสาวชาวเวียดนามเมื่อ 40 ปีก่อน ขณะนั้น …
ลิปสติค
บทกวี ลิปสติค โดย ซามิยอ วาดลิปสติคแท่งใหม่บนริมฝีปากส่งยิ้มให้กำลังใจตัวเองในกระจกที่นี่เมืองใหญ่ฉันมองไปรอบ ๆแท่งตึกปูนไม่ใช่ภูเขาเสียงน้ำเจ้าพระยารินไหลเอื่อยช้า แต่ไม่ใช่ น้ำแม่เมย ฉันมาไกลถึงเมืองใหญ่เงียบว้างท่ามกลางความพลุกพล่านคิดถึงเพื่อนคนเดิมที่ข้ามน้ำมาด้วยกันเธอระหกระเหินกลับบ้านไปป่วยไข้รักษาตัวจนเงินหมดซัดเซพเนจรข้ามน้ำกลับไปอีกคนเพิ่งตกตึกตายไม่มีแม้งานศพคนหนึ่งและอีกหนึ่งไปสู่ความตายเหลือฉันหล่อเลี้ยงชีวิตท่ามกลางความดิ้นรน ฉันจะต่างกับเธออย่างไรหายใจแต่ไร้วิญญาณลิปสติคแท่งใหม่วาดริมฝีปากที่ไม่มีคำพูดฉันไม่รู้และไม่เข้าใจว่า …
พี่สาวในค่ายบอกหนูว่า
พี่สาวในค่ายบอกหนูว่าเราเพียงเปลี่ยนสถานที่เล่านิทาน โดย อรพรรณ ชอบศิลป์รางวัลดอ ธาน ธาน ประเภทงานเขียนบุคคลทั่วไป ลำดับที่ 1 เงินรางวัล …
WE ARE HUMAN, WHY NOT…?
“เห้ย” “เห้ย มึงอะ !” “เห้ย มึงอะไอ้ต่างด้าว !!” เสียงตะโกนของชายแก่อ้วนท้วมดังเรียกใครบางคน ที่ถูกใช้สรรพนามแทนตัวว่าต่างด้าว “คะ …
การตอบแทน
เมื่อครั้งยังเล็กเราต่างมีความคิดฝันอย่างเด็ก ๆ หลายคนอยากเป็นครู เป็นหมอ แต่ผมกลับอยากเป็นทหารเพื่อแก้แค้นให้กับครอบครัวที่ถูกทหารพม่าข่มเหงรังแกจนต้องพลัดพรากจากกัน ผมคิดเสมอว่าเมื่อโตขึ้นผมจะฆ่าคนชาติเดียวกับเขา ทำร้ายญาติพี่น้องคนในครอบครัวของเขาเหมือนกับที่เขาเคยทำกับครอบครัวของผม ครั้งหนึ่งเมื่อผมอายุประมาณแปดขวบมีทหารพม่าเคลื่อนพลเข้ามาในหมู่บ้าน พ่อและพี่ชายคนโตของผมจำเป็นต้องหนีเอาตัวรอดจากการถูกเกณฑ์เป็นลูกหาบ ในบ้านจึงเหลือแต่แม่และพี่น้องที่ยังเล็ก …
คนริมฝั่ง
คนริมฝั่ง บทความเสียงชาวบ้าน โดย นอนอ เขียนไว้เมื่อปี 2554 ฉันเป็นคนหนึ่งที่เดินทางขึ้นล่องตลอดทั่วสองฝั่งน้ำสาละวินเสมอ ตั้งแต่ต้นน้ำยันปลายน้ำมีน้อยคนนักที่รุ่นราวคราวเดียวกันแล้วจะไม่รู้จักฉัน ตั้งแต่จำความได้ พ่อพาฉันเดินทางโยกย้ายไปตามที่ต่าง …
ไม่เป็นไร
ไม่เป็นไร บทความเสียงชาวบ้าน โดย สุแมโกล เขียนไว้เมื่อปี 2554 แสงแดดที่ส่องมาเป็นสัญญาณบอกว่ารุ่งเช้าได้มาถึงแล้ว ทาเสอะยื่อนั่งอยู่ในห้องรับแขกแบบตะวันตก ในมือยังถือข่าวการเสียชีวิตของทหารกะเหรี่ยงที่ได้อุทิศตนสู้รบอยู่ในแนวหน้าค้างไว้แต่เนิ่นนานเท่าใดก็ไม่รู้ เรื่องราวในอดีตหวนกลับเข้ามาสู่ภวังค์ …
เครื่องบินรบพม่าทิ้งระเบิดลงค่ายผู้พลัดถิ่นชาวกะเรนนี
เครื่องบินรบพม่าทิ้งระเบิดลงค่ายผู้พลัดถิ่นชาวกะเรนนี บนชายแดนกะเรนนีติดอำเภอเมือง แม่ฮ่องสอน เมื่อราวก่อนตีหนึ่งเมื่อคืนวันที่ 12 กรกฎาคม 2566 ระเบิด 5 ลูกลงที่หลายจุดในค่าย …
Read more เครื่องบินรบพม่าทิ้งระเบิดลงค่ายผู้พลัดถิ่นชาวกะเรนนี
ข้างบ้านเรา
ผู้ลี้ภัยกว่าห้าพันคน ในตำบลเสาหิน อำเภอแม่สะเรียง แม่ฮ่องสอน และผู้พลัดถิ่นในประเทศอีกจำนวนมหาศาลในตำบลมูเซและผาซอง ตอนใต้ของรัฐกะเรนนี เป็นผู้ลี้ภัย-ผู้พลัดถิ่นใหม่ ที่ไม่มีประสบการณ์การพลัดถิ่นฐานเหมือนกับชาวกะเหรี่ยง หรือชาวกะเรนนีในตอนเหนือ พื้นที่ตอนใต้เป็นเขตอิทธิพลของกองกำลัง …
เพียงบัตรใบหนึ่ง
เพียงบัตรใบหนึ่ง บทความเสียงชาวบ้าน โดย นอ นอ เขียนไว้เมื่อปี 2554 เดือนที่ผ่านมา มีข่าวแพร่สะพัดในชุมชนริมฝั่งสาละวินว่า ทางการไทยจะยึดบัตรประจำตัวผู้ไม่มีสถานะทางทะเบียนคืน …
คราวต่อไปจะเป็นใคร…..
คราวต่อไปจะเป็นใคร….. บทความเสียงชาวบ้าน โดย แอ้เกอะลื่อตอ เขียนไว้เมื่อปี 2554 ในค่ายผู้ลี้ภัย คำถามแรกที่เรามักจะถามกับเพื่อนผู้ลี้ภัยที่เพิ่งรู้จักกันคือ “คุณเข้ามาอยู่ในค่ายผู้ลี้ภัยแห่งนี้ด้วยเหตุผลอะไร” ครั้งหนึ่งศาสนาจารย์ที่ผมเพิ่งรู้จักได้ถามคำถามนี้กับผมเช่นกัน …
จดหมายเปิดผนึกจากเครือข่ายกะเหรี่ยงเพื่อการสนับสนุนสันติภาพ ถึงพิธา ลิ้มเจริญรัตน์
จดหมายเปิดผนึกจากเครือข่ายกะเหรี่ยงเพื่อการสนับสนุนสันติภาพ ถึงพิธา ลิ้มเจริญรัตน์ (แปลจากภาษาอังกฤษ) เรียน นายพิธา ลิ้มเจริญรัตน์ หัวหน้าพรรคก้าวไกล และว่าที่นายกรัฐมนตรีไทยเรื่อง คำร้องเรียนเร่งด่วนว่าด้วยการให้ความช่วยเหลือและสิทธิผู้ลี้ภัยวันที่ …
Read more จดหมายเปิดผนึกจากเครือข่ายกะเหรี่ยงเพื่อการสนับสนุนสันติภาพ ถึงพิธา ลิ้มเจริญรัตน์
ชีวิตที่เลือกไม่ได้…
ชีวิตที่เลือกไม่ได้…… บทความเสียงชาวบ้าน โดย เกอะญอซู เขียนไว้เมื่อปี 2553 ชีวิตเลือกเกิดไม่ได้ และกำหนดได้ยาก บางครั้งสิ่งที่เราอยากให้เป็นกลับไม่เป็นตามที่เราอยาก ร้ายไปกว่านั้น …