ส่งแรงใจให้แรงจิตมิตรภาพ
ส่งแรงใจให้แรงจิตมิตรภาพ โดย ร่มธรรม (นนทกานต์ เชี๊ยะสมาน)รางวัลบินข้ามลวดหนาม ประเภทงานเขียนเยาวชน เงินรางวัล 20,000 บาท พร้อมประกาศนียบัตร กิจกรรมประกวดงานเขียน …
ฉันไม่ต้องการให้พวกเขาเสียโอกาสไป
ฉันไม่ต้องการให้พวกเขาเสียโอกาสไป (1)กองทัพเมียนมาร์มักเริ่มปฏิบัติการในพื้นที่ของเรา เราต้องวิ่งครั้งแล้วครั้งเล่า เราประสบปัญหามากมาย ทั้ง การเงิน ครอบครัว การศึกษา ความเป็นอยู่ที่ดี และการขาดแคลนน้ํา …
อาหารมื้อสุดท้ายจากไซ่ง่อนถึงเวียงจันทร์
1. วิปโยค เป็นครั้งแรกที่ข้าพเจ้าได้พบกับ เหงียน ทิ เฟือง หญิงสาวชาวเวียดนามเมื่อ 40 ปีก่อน ขณะนั้น …
ลิปสติค
บทกวี ลิปสติค โดย ซามิยอ วาดลิปสติคแท่งใหม่บนริมฝีปากส่งยิ้มให้กำลังใจตัวเองในกระจกที่นี่เมืองใหญ่ฉันมองไปรอบ ๆแท่งตึกปูนไม่ใช่ภูเขาเสียงน้ำเจ้าพระยารินไหลเอื่อยช้า แต่ไม่ใช่ น้ำแม่เมย ฉันมาไกลถึงเมืองใหญ่เงียบว้างท่ามกลางความพลุกพล่านคิดถึงเพื่อนคนเดิมที่ข้ามน้ำมาด้วยกันเธอระหกระเหินกลับบ้านไปป่วยไข้รักษาตัวจนเงินหมดซัดเซพเนจรข้ามน้ำกลับไปอีกคนเพิ่งตกตึกตายไม่มีแม้งานศพคนหนึ่งและอีกหนึ่งไปสู่ความตายเหลือฉันหล่อเลี้ยงชีวิตท่ามกลางความดิ้นรน ฉันจะต่างกับเธออย่างไรหายใจแต่ไร้วิญญาณลิปสติคแท่งใหม่วาดริมฝีปากที่ไม่มีคำพูดฉันไม่รู้และไม่เข้าใจว่า …
พี่สาวในค่ายบอกหนูว่า
พี่สาวในค่ายบอกหนูว่าเราเพียงเปลี่ยนสถานที่เล่านิทาน โดย อรพรรณ ชอบศิลป์รางวัลดอ ธาน ธาน ประเภทงานเขียนบุคคลทั่วไป ลำดับที่ 1 เงินรางวัล …
WE ARE HUMAN, WHY NOT…?
“เห้ย” “เห้ย มึงอะ !” “เห้ย มึงอะไอ้ต่างด้าว !!” เสียงตะโกนของชายแก่อ้วนท้วมดังเรียกใครบางคน ที่ถูกใช้สรรพนามแทนตัวว่าต่างด้าว “คะ …
การตอบแทน
เมื่อครั้งยังเล็กเราต่างมีความคิดฝันอย่างเด็ก ๆ หลายคนอยากเป็นครู เป็นหมอ แต่ผมกลับอยากเป็นทหารเพื่อแก้แค้นให้กับครอบครัวที่ถูกทหารพม่าข่มเหงรังแกจนต้องพลัดพรากจากกัน ผมคิดเสมอว่าเมื่อโตขึ้นผมจะฆ่าคนชาติเดียวกับเขา ทำร้ายญาติพี่น้องคนในครอบครัวของเขาเหมือนกับที่เขาเคยทำกับครอบครัวของผม ครั้งหนึ่งเมื่อผมอายุประมาณแปดขวบมีทหารพม่าเคลื่อนพลเข้ามาในหมู่บ้าน พ่อและพี่ชายคนโตของผมจำเป็นต้องหนีเอาตัวรอดจากการถูกเกณฑ์เป็นลูกหาบ ในบ้านจึงเหลือแต่แม่และพี่น้องที่ยังเล็ก …
คนริมฝั่ง
คนริมฝั่ง บทความเสียงชาวบ้าน โดย นอนอ เขียนไว้เมื่อปี 2554 ฉันเป็นคนหนึ่งที่เดินทางขึ้นล่องตลอดทั่วสองฝั่งน้ำสาละวินเสมอ ตั้งแต่ต้นน้ำยันปลายน้ำมีน้อยคนนักที่รุ่นราวคราวเดียวกันแล้วจะไม่รู้จักฉัน ตั้งแต่จำความได้ พ่อพาฉันเดินทางโยกย้ายไปตามที่ต่าง …
ไม่เป็นไร
ไม่เป็นไร บทความเสียงชาวบ้าน โดย สุแมโกล เขียนไว้เมื่อปี 2554 แสงแดดที่ส่องมาเป็นสัญญาณบอกว่ารุ่งเช้าได้มาถึงแล้ว ทาเสอะยื่อนั่งอยู่ในห้องรับแขกแบบตะวันตก ในมือยังถือข่าวการเสียชีวิตของทหารกะเหรี่ยงที่ได้อุทิศตนสู้รบอยู่ในแนวหน้าค้างไว้แต่เนิ่นนานเท่าใดก็ไม่รู้ เรื่องราวในอดีตหวนกลับเข้ามาสู่ภวังค์ …