บันทึกประจำวัน โรงเรียนสี่ภาษา หมู่บ้านชายแดนวันนี้ไม่มีเสียงปืนหรือระเบิด  ผมกับพี่นักศึกษาเดินตามทางหมู่บ้านไปที่โรงเรียน  ตรงนี้มีโรงเรียน บ้าน ร้านค้าตั้งอยู่ในพื้นที่เดียวกัน  มีอาคารและบ้านกำลังก่อสร้างอยู่หลายหลัง  ปาบอกว่าคนในหมู่บ้านมีเยอะขึ้น  พวกเราเดินจนมาถึงหอพัก  …

เด็กกับเครื่องบิน ในภาวะสงบ ผู้ใหญ่มักชี้ชวนให้เด็กเล็กดูเครื่องบินที่บินผ่าน ยิ่งบินเตี้ยเห็นลำใหญ่เท่าไหร่ก็ยิ่งน่าตื่นตา แต่ในภาวะสงคราม แค่เสียงกระหึ่มบนฟ้าก็ทำให้ใจสั่นกันแล้ว หลายเดือนที่ผ่านมานี้ ชาวบ้านและเด็ก ๆ บ้านโค่เก้ …

บันทึกประจำวัน “ช่วงเวลาที่หายไปในภาวะสงครามของพี่ชาย” เช้านี้ผมกับปาปาไปส่งพี่ชายเข้าเป็นนักเรียนใหม่ของศูนย์การเรียนรู้แห่งหนึ่งที่ชายแดน ผมเพิ่งรู้ว่าพี่ ซอ โกลแกวทู เป็นญาติของผม ปู่ของพี่เป็นพี่ชายของปู่ผม พี่แกวทูเดินทางมาไกลมากจากบ้านที่เลอโด่ เขตญองเลบิ่นในประเทศพม่า …

การย้ายถิ่น “มาทำงาน” ในวันนี้ ไม่ใช่การย้ายถิ่นโดยสมัครใจ “มันมาด้วยแรงกดดันเหมือนยี่สิบกว่าปีก่อน” เพื่อนคนมอญซึ่งกลับมาอยู่เมืองไทยใหม่คนหนึ่งบอกกับเรา พ.ศ. 2565 แรงงานข้ามชาติจากพม่าหลั่งไหลมาไม่ขาดสาย แม้จะมีความเข้มงวดและมาตรการกวาดจับตลอดแนวชายแดนและเมืองชั้นในมากกว่าเดิมหลายเท่า …

ข่าววันที่ 7 ธันวาคม เรื่องการที่กองทัพพม่าเผาทั้งเป็นผู้ต่อต้าน 11 คนรวมถึงเด็กชายวัย 14 ปีที่มณฑลสะกาย ไม่ได้หมายความว่า ปฏิบัติการอันเหี้ยมโหดของกองทัพพม่ากำลังพุ่งเป้าไปยังเขตตะวันตกของประเทศเท่านั้น …