เพื่อนไร้พรมแดนฉบับ “การศึกษาแห่งเสรีภาพ” นี้ ขอเป็นกำลังใจให้แก่ครูและนักเรียนทุกคน ทั้งในและนอกโรงเรียน ที่มิได้มองการศึกษาเป็นเพียงหน้าที่ หากเป็นสิทธิที่จะนำเราทั้งหมดไปสู่เสรีภาพและศักดิ์ศรี อย่างไรก็ดี ก่อนจะปิดต้นฉบับเล่มนี้ ดิฉันก็ได้ยินข่าวความคิดที่จะใช้งบประมาณเท่าใดไม่ทราบ ซื้อคอมพิวเตอร์ล้านเครื่องจากที่ใดไม่ทราบ มาแจกให้แก่โรงเรียนทั่วประเทศเพื่อพัฒนาคุณภาพการศึกษาของเด็กไทย
เพื่อนครูของดิฉันเคยบอกว่า คนเราจะสอนอะไรให้ใครไม่ได้เลย หากเขามองผู้เรียนเป็นเพียงองค์ประกอบของอาชีพ นักเรียนก็จะไม่ได้อะไรเลย หากผู้สอนมิได้มีความปรารถนาดีอย่างจริงใจ การจะกำหนดนโยบายการศึกษาที่ดีได้คงต้องอาศัยความปรารถนาดีอย่างจริงใจมากกว่าการมองประชากรเป็นเพียงกลไกของรัฐ อันที่จริง น่าจะดีอยู่ไม่น้อยที่เด็กไทยเราจะได้เห็นคอมพิวเตอร์งาม ๆ ในโรงเรียน รวมถึงโรงเรียนชนบทที่ไม่มีไฟฟ้า แต่ดิฉันก็อดกังวลไม่ได้ว่า เจ้าคอมพิวเตอร์เหล่านี้อาจได้รับมอบหมายภารกิจอันยิ่งใหญ่เกินกว่าที่สมองกลของมันจะเข้าใจได้ ความสามารถในการคิดคำนวณของพวกมันก็คงอยู่ในระดับไม่ต่างกับตรรกะที่จะเทเงินซื้อมัน แทนที่จะไปทุ่มความพยายามให้กับการพัฒนาหลักสูตรและทักษะครู เพื่อติดอาวุธทางความคิดให้แก่เยาวชนของเราให้รู้จักวิเคราะห์ ตั้งคำถาม ตัดสินใจได้อย่างชาญฉลาด และเป็นธรรม
