อัพเดทสถานการณ์สิทธิมนุษยชนในเมียนมาร์ประจำเดือนกันยายน 67: อย่าลืมเพื่อนเรา
วลพ. แสดงความเป็นห่วง หลังกรณีศธ.สุราษฏร์ธานี สั่งปิดศูนย์มิตตาเย๊ะ เยาวชนเมียนมาร์หลุดจากระบบฯ…
พ่อแม่ไม่รักผม
ฤดูฝนเวียนมาอีกครั้ง คนปกาเกอะญอมุ่งหน้าไปยังนาไร่บนดอยในขณะที่ลูกหลานหิ้วกระเป๋าไปโรงเรียน ผมนั่งอยู่บนชานบ้านหลังน้อย สายฝนที่โปรยปราย กิ่งไม้ที่ไหวด้วยสายลม และแสงฟ้าแปลบปลาบจาง ๆ บนผืนฟ้าไกล พาให้ใจให้หวนกลับไปยังวันเวลาหนึ่งเนิ่นนานมาแล้ว วันแรกที่ผมได้ไปโรงเรียนนั้นเป็นฤดูฝน ผมเติบโตขึ้นมาในหมู่บ้านในป่าเขาของรัฐกะเหรี่ยง ประเทศพม่า ที่นั่นไม่มีโรงเรียน ถึงวัยเรียนแล้วผมก็ยังวิ่งเล่นอยู่ จนกระทั่งวันหนึ่งที่ฝนโปรยปรายลงมาเหมือนวันนี้ ผมอายุได้เกือบสิบขวบ แม่ก็ห่อเสื้อผ้าผมด้วยผ้าอ้อมของน้อง แล้วพาผมออกเดินดอยไปหาป้าที่อยู่ในหมู่บ้านใหญ่แห่งหนึ่ง แม่พาผมไปหาป้า แล้วก็พาผมไปฝากไว้ที่โรงเรียน จากนั้นแม่ก็แอบกลับไป เย็นวันนั้นพอโรงเรียนเลิก ผมวิ่งกลับมาที่บ้านป้าแล้วถามหาแม่ พอป้าบอกว่าแม่กลับบ้านไปแล้วและผมต้องอยู่ที่นี่เพื่อจะได้มีโอกาสเรียนหนังสือ ผมก็ร้องไห้โฮ ปากโวยวายทั้งน้ำตาว่าแม่ไม่รักผม จึงได้ทิ้งผมไว้แบบนี้ ผมคร่ำครวญให้ป้าพากลับไปหาแม่ ในที่สุดป้าก็ใจอ่อน พาผมเดินดอยหลายชั่วโมงกลับไปบ้าน พ่อแม่ของผมพยายามเกลี้ยกล่อมให้ผมกลับไปอยู่กับป้า แต่มิใยที่พวกเขาจะพร่ำบอกว่าการศึกษานั้นสำคัญแค่ไหน ผมก็อาละวาดยืนกรานว่าจะไม่ไปไหนทั้งนั้น ในที่สุด ผมจึงไปโรงเรียนที่ว่าได้เพียงวันเดียว จากนั้นไม่นาน สงครามระหว่างกองทัพรัฐบาลพม่าและกองกำลังกะเหรี่ยงกู้ชาติก็เคลื่อนเข้ามาใกล้หมู่บ้านของเรา กองทัพพม่าออกคำสั่งให้หมู่บ้านผมย้ายไปยังเขตที่พวกเขาควบคุมเเพราะกลัวเราจะสนับสนุนทหารกะเหรี่ยง แน่นอนว่าไม่มีใครอยากไปอยู่ในพื้นที่ควบคุมอย่างนั้น พ่อแม่ของผมตัดสินใจทิ้งบ้านและไร่นาของเราเพื่อหนีมาชายแดน เรามาอยู่ที่ชุมชนคนพลัดถิ่นในพม่าชื่อ “ป้อปาท่า” ติดฝั่งไทย ไม่ไกลจากค่ายผู้ลี้ภัยโชโกลในอำเภอท่าสองยางมากนัก ตอนนั้นค่ายผู้ลี้ภัยยังไม่ทำทะเบียนรับคนมาใหม่ เราจึงพักอยู่ที่ “ป้อปาท่า” กันไปก่อน ที่ป้อปาท่านี้เอง ผมได้เริ่มไปเรียนหนังสือจริงจัง แต่ก็ไม่ต่อเนื่องอยู่ดี เพราะค่ายพักนี้อยู่ในฝั่งพม่า เมื่อไรก็ตามที่การสู้รบใกล้เข้ามา พวกเราก็ต้องหนีไปซ่อนตัวในป่า หรือหนีมาฝั่งไทย ซึ่งเมื่อทหารไทยรู้ว่าทหารพม่ากลับไปแล้ว เขาก็จะมาบอกให้เรากลับไป เมื่อทหารพม่ามาอีก เราก็ต้องหนีอีก ผมเรียนไปหนีไปอยู่แบบนั้นทั้งปี จนกระทั่งฤดูฝนปีนั้น ฝนตกหนักและฟ้าแลบแปลบปลาบเหมือนวันนี้ น้ำหลากจนไม่มีที่หลบภัยในฝั่งพม่า เราก็ข้ามแม่น้ำเมยเข้ามาแอบอยู่ในซอกผาตีนดอยใหญ่ในประเทศไทยอีกครั้ง ขณะที่หลบอยู่ที่นั่น น้าสาวคนเล็กของผมซึ่งเป็นผู้ลี้ภัยอยู่แถว ๆ อำเภอพบพระก็มาตามหา สมัยนั้นเจ้าหน้าที่ไทยไม่เข้มงวดกับการเดินทางของผู้ลี้ภัยนัก แกเลยหาเราเจอได้ไม่ยาก น้าสะเทือนใจที่เห็นพวกเราต้องหลบ ๆ ซ่อน ๆ แถมผมกับพี่น้องก็ไม่ได้เรียนหนังสือ แกเลยว่าจะพาพี่สาวกับผมไปด้วยกัน พี่สาวผมจะได้ไปอยู่กับน้า ส่วนผมจะต้องไปอยู่กับญาติของเราอีกคนที่ค่าย…
อัพเดทสถานการณ์สิทธิมนุษยชนในเมียนมาร์ประจำเดือนสิงหาคม-กันยายน 2567: อย่าลืมเพื่อนเรา
อย่างที่หลายคนทราบว่า สถานการณ์ความไม่สงบในเมียนมาร์ยังคงเป็นไปอย่างต่อเนื่อง ไม่ว่าจะเป็นการต่อสู้ระหว่างฝ่ายรัฐบาลและกองกำลังต่างๆ ที่นำไปสู่ความเสียหายอย่างรุนแรง การลิดรอนสิทธิของนักโทษทางการเมืองในเรือนจำ…
Kelvin Shine Ko จากเมียนมาร์สู่เชียงใหม่ ผู้ไปต่อเรื่องการเคลื่อนไหวด้วย Performance Art
เป็นอีกครั้งที่เราเล่าเรื่องศิลปินที่ใช้ศาสตร์การละครในการขับเคลื่อนประเด็นทางสังคม แต่คราวนี้เขาคือศิลปินที่มาจากเมียนมาร์ และว่าก็ว่า เขาเป็นนักการละครดาวรุ่งที่กำลังเฉิดฉายในสายการละครเชียงใหม่ เพราะไม่กี่ครั้งที่เขาขึ้นแสดง…
อัพเดทสถานการณ์สิทธิมนุษยชนในเมียนมาร์ประจำเดือนสิงหาคม 67: อย่าลืมเพื่อนเรา
อย่างที่หลายคนทราบว่า สถานการณ์ความไม่สงบในเมียนมาร์ยังคงเป็นไปอย่างต่อเนื่อง ไม่ว่าจะเป็นการต่อสู้ระหว่างฝ่ายรัฐบาลและกองกำลังต่างๆ ที่นำไปสู่ความเสียหายอย่างรุนแรง การลิดรอนสิทธิของนักโทษทางการเมืองในเรือนจำ…
ถ้าหากดอกไม้ไม่ผลิบาน
เราไม่อาจแก้ที่ดอกไม้
เราดูแลระบบนิเวศของดอกไม้
Lasted
ประกาศรายชื่อผู้ผ่านการคัดเลือกเข้าร่วมเปิดประสบการณ์การออกกองถ่ายทำภาพยนตร์สั้นกับโครงการ Film Lab (กิจกรรมบ่มเพาะศักยภาพเยาวชนในภาคเหนือด้านการผลิตภาพยนตร์และวีดิทัศน์) จำนวน 15 ท่าน และรายชื่อสำรองจำนวน 5 ท่าน …
ကြေညာချက် မြန်မာနိုင်ငံမှ မိတ်ဆွေများအနေဖြင့် Friends Without Borders Foundation သို့မဟုတ် အခြားသော ဆက်စပ်အဖွဲ့အစည်းများကို …
Film Lab (กิจกรรมบ่มเพาะศักยภาพเยาวชนในภาคเหนือด้านการผลิตภาพยนตร์และวีดิทัศน์) โดยศูนย์สร้างสรรค์งานออกแบบ (TCDC) เชียงใหม่ ร่วมกับ Film Space, คณะสารสนเทศและการสื่อสาร …
“ในหมู่บ้านของเรามีฐานของทหารพม่าอยู่ไม่ไกลจากหมู่บ้าน รอบๆ ฐานมีการฝังระเบิดไว้รอบๆ ชาวบ้านออกไปใช้ชีวิต หาของป่าตามปกติ แต่โชคไม่ดีมีชาวบ้านคนหนึ่ง เดินไปเหยียบกับระเบิดที่ทหารพม่าวางไว้จนเสียชีวิต จากวันนั้นถึงตอนนี้ไม่มีใครกล้าไปแถวนั้นเพราะกลัวเหยีบกับระเบิด ไม่รู้มีเยอะเท่าไหร่” ผู้ใหญ่บ้านหมู่บ้านหนึ่งในเขตตร้าแก้ …
เนื่องในเดือนวันผู้ลี้ภัยโลก ทีมวิจัย Border Voices Team, เพื่อนไร้พรมแดนขอนำเสนองานวิจัยแบบมีส่วนร่วมเกี่ยวกับการปราบปรามข้ามชาติต่อชาวเมียนมาพลัดถิ่น ในแม่สอด ประเทศไทย ตลอดเดือนมิถุนายนนี้ We …
หมู่บ้านที่ผมอาศัยอยู่ถูกทหารพม่ามายิงปืนภายในหมู่บ้าน สร้างความเดือดร้อนให้คนในชุมชน ด้วยสถานการณ์ความไม่ปลอดภัยแบบนี้ทำให้ผมไม่ได้เรียนหนังสือในโรงเรียน ผมมีแค่แม่เพียงคนเดียว แม่ผมได้มาฝากผมไว้ที่หอพักโรงเรียนนี้ ถึงแม้สถานการณ์ไม่ค่อยดีแต่ผมเองยังอยากเรียนหนังสือแต่ก็ไม่ได้เรียน ตอนนี้ผมได้ลี้ภัยมาอยู่ที่หอพักโรงเรียนวอจ่อ ผมได้มาอยู่ที่หอพักนี้และยังได้เรียนหนังสืออีกด้วย ตัวผมเองก็ยังเด็กยังไม่รู้ว่าอนาคตข้างหน้าจะเป็นอย่างไร – …
Events
ประกาศรายชื่อผู้ผ่านการคัดเลือกเข้าร่วมเปิดประสบการณ์การออกกองถ่ายทำภาพยนตร์สั้นกับโครงการ Film Lab (กิจกรรมบ่มเพาะศักยภาพเยาวชนในภาคเหนือด้านการผลิตภาพยนตร์และวีดิทัศน์) จำนวน 15 ท่าน และรายชื่อสำรองจำนวน 5 ท่าน …
Everyday Photo Essay
Spotlight
เพื่อนข้างบ้าน Friends Next Door
ตั้งแต่รัฐประหารพม่า 1 ก.พ. 64 ถึงวันนี้มีผู้พลัดถิ่นภายในประเทศพม่าเพิ่มขึ้นร่วม 7 แสนคนรวมกับที่พลัดถิ่นอยู่แต่เดิมแล้วเป็นจำนวนเกินล้าน ในจำนวนนี้ กว่าแสนคือชาวกะเหรี่ยง อีกกว่าแสนคือชาวกะเรนนีในรัฐชาติพันธุ์ติดชายแดนไทย1 แต่จะนับจำนวน IDPs จริง ๆ ได้อย่างไรในเมื่อคนคนเดียวกัน บางครั้งก็หนีจากการเป็น IDPs มาเป็นผู้ลี้ภัยในไทย บางทีผู้ลี้ภัยก็ถูกผลักดันกลับจากไทย ไปเป็น IDPs เมื่อจำนวน IDPs ลด จำนวนผู้ลี้ภัยก็เพิ่ม…