การอพยพลี้ภัยเป็นเรื่องลี้ลับเสมอ
ที่อูเกร้ทะ ตรงข้ามกับอ.พบพระ จ.ตาก กองทัพพม่าทุ่มงบประมาณ เสริมอาวุธหนัก ยิงปืนใหญ่และใช้เครื่องบินทิ้งระเบิดปูพรมไปทั่วบริเวณ มุ่งทำลายกำลังฝ่ายตรงข้าม โดยไม่สนใจว่าพลเรือนจะได้รับผลกระทบอย่างไร หรือไม่ก็มองว่าพลเรือนในพื้นที่ ล้วนคือศัตรู
การเข้ามาอพยพลี้ภัยของชาวบ้านอูเกร้ทะในชายแดน อ.พบพระ ราว 300 คนหรือมากกว่านั้นเป็นที่รับรู้ปากต่อปาก แต่การปรากฏตัวของพวกเขาเป็นเรื่องต้องห้าม ภาพถ่ายและวิดีโอเป็นความผิด เพราะจะต้องไม่มีใครได้เห็น ถนนทุกสายถูกปิดกั้น ไม่มีประชาชนและสื่อใดสามารถเข้าไปตรวจสอบสวัสดิภาพของพวกเขาได้ด้วยตนเอง
หนึ่งในข้ออ้างคือเรื่องของความปลอดภัยที่ว่าในวันนี้มีกระสุนปืนใหญ่ตกลงมาในฝั่งไทย แต่ทว่า หากพื้นที่ไม่ปลอดภัยสำหรับประชาชนไทยที่จะเดินทางเข้าไปแล้ว ก็ไม่น่าจะปลอดภัยสำหรับชุมชนไทยกับผู้ลี้ภัยที่ยังอยู่ในบริเวณเช่นเดียวกันใช่หรือไม่ ?
นี่คือเรื่องไม่ปกติ ที่เกิดจนเป็นปกติ เรื่องของการอพยพลี้ภัยที่ล่องหน หรือบางทีหากไม่ล่องหนก็จะกลายเป็นว่าต้องมีคำสั่งให้ผลักดันกลับโดยด่วน อย่างไรก็ตาม ในการล่องหนนั้นเวลาผลักดันกลับก็ทำได้โดยง่าย เพราะถือว่าไม่มีใครเห็น ประท้วง หรือประณาม ฯลฯ ได้ทันท่วงที
การทำให้การอพยพลี้ภัยเป็นเรื่องที่มองไม่เห็น ไม่ได้สามารถลบข้อเท็จจริงออกไปได้ ชีวิตคนเหล่านั้นมีอยู่จริง ความหวาดกลัวนั้นมีอยู่จริง แม้ว่าผู้ปิดบังจะไม่กล้าจ้องมองเข้าไปในดวงตาของพวกเขาก็ตาม
29 มิถุนายน 2565
ภาพประกอบ : ภาพจากคลิปวิดีโอการอพยพลี้ภัยในฝั่งไทยเมื่อสองวันก่อน
