การจากไปของเด็กชายผู้อยากไปเป็นทหาร

แอ้โด้ฉิเติบโตขึ้นอย่างเด็ก ๆ หลายคนในพื้นที่สงคราม หัวใจเต็มไปด้วยรอยแผลการสูญเสีย  ในปี 2552 เมื่อกองทัพพม่าเข้าโจมตีชุมชน ถอนเสาโรงเรียนของเขามาขายฝั่งไทย แอ้โด้ฉิจึงได้เข้าไปเรียนหนังสืออยู่ในค่ายผู้ลี้ภัย ก่อนที่จะไปสมัครเข้าโรงเรียนทหารและได้เป็นทหารจริง ๆ เมื่ออายุถึงเกณฑ์ 

แอ้โด้ฉิกลับมาประจำการอยู่ริมชายแดน ณ ค่ายพักที่เคยเป็นโรงเรียนเก่า  เราเคยหวาดหวั่นว่าเขาจะบาดเจ็บหรือจบชีวิตในสนามรบ หากหลังจากนั้นอีกระยะหนึ่ง เราก็ได้ข่าวว่าเขาตัดสินใจลาออกและเดินทางเข้ามาเป็นแรงงานข้ามชาติบนเรือประมงอยู่ “ใกล้ ๆ กรุงเทพฯ”  

วันนี้ เราได้รับแจ้งว่า แอ้โด้ฉิ เสียชีวิตด้วย “อุบัติเหตุ” บนเรือประมง และศพได้รับการเผาไปเรียบร้อยแล้วเมื่อวานนี้   

ความฝันอันสดสวยถึงการใช้ชีวิตอันสงบสุขกับลูก เมีย แม่ บนแผ่นดินก้อธูเหล่อันงดงาม ถึงการร่วมทำภาพยนตร์ “บทเพลงของแอ้โด้ฉิ” ตอนต่อ  และถึงการช่วย “เพื่อนไร้พรมแดน” ทำงาน ยังคงอวลไออยู่ในอากาศ ชีวิตของชายหนุ่มคนหนึ่งที่จิตใจสะอาดซื่อ เฉลียวฉลาด มีความเป็นศิลปินผู้อ่อนไหว มีความสามารถในการแต่งเพลงและเล่นกีตาร์ร้องเพลง ได้จบลงอย่างง่ายดายในภาวะที่เป็นแรงงานข้ามชาติ

ด้วยรักและคิดถึง

4 เมษายน 2565