เรายังไม่มีทางเลือกอื่นที่จะอยู่อย่างปลอดภัยกว่านี้ได้
การลี้ภัยไม่ใช่เพียงเพื่อการเอาชีวิตรอดในวันนี้ แต่คือการต่อสู้เพื่อให้ชุมชนและสังคมมีชีวิตรอดในวันข้างหน้า ดังความพยายามของครูและนักเรียนบ้านเซ่บอโบ รัฐกะเหรี่ยง ที่ เมื่อถูกผลักดันกลับจากประเทศไทยด้วยเหตุผลว่า “เสียงปืนยังดังอยู่ไกล” (ราว 10 กิโลเมตร) ก็ยินยอมเสี่ยงภัยเดินทางไปหาสถานที่ปลอดภัยสำหรับการเรียนรู้
ภาพวิดีโอนี้ถูกส่งมาจากครูรัฐกะเรนนี ซึ่งเพื่อนของเธอเป็นผู้ถ่ายมาอีกทีหนึ่ง “ครูของเราพยายามที่จะสอนหนังสือ เด็กของเราพยายามอย่างมากที่จะเรียนหนังสือ พวกเขาไม่คิดจะหนีภัยมาชายแดนกะเรนนีเพราะเส้นทางอันตรายเกินไปขณะที่ก็รู้อยู่ว่าไทยจะไม่เปิดรับให้พวกเขาเข้าหลบภัย ครูและคนหนุ่มสาวต้องจับอาวุธขึ้นปกป้องชุมชนเอง”
“นี่คือเด็ก ๆ ที่หมู่บ้านทางตะวันออกของกรุงลอยก่อ เมืองหลวงของรัฐกะเรนนี ที่กองทัพพม่าถล่มด้วยเครื่องบินทิ้งระเบิดต่อเนื่องมาตลอด ภาพนี้คือเช้าวันที่ 9 สิงหาคม เขาทิ้งเครื่องบินลงที่อนามัย มีหมออนามัยบาดเจ็บสองคนและผู้ป่วยซึ่งเป็นคนแก่เสียชีวิตไปคนหนึ่ง พวกเขาอยู่กันแบบนี้ และที่โรงเรียนของฉันก็เคยมีบรรยากาศแบบนี้ แต่เราก็ต้องสอน และเรียนต่อไป เพราะไม่มีทางเลือกอื่นที่จะไปยังที่ที่ปลอดภัยกว่านี้ได้”
16 สิงหาคม 2565
หมายเหตุ ภาพวิดีโอได้รับการอนุญาตให้เผยแพร่จาก Shine Htet Aung
