เสียงจากเยาวชนกะเรนนี (2)
“คนรุ่นพ่อแม่หนูเขาจะหลบอยู่ใกล้ ๆหมู่บ้าน พวกเขาต้องดูแลคนแก่ด้วย เพราะคนแก่จะเดินทางไกลไม่ไหว ส่วนคนหนุ่มสาวจะอยู่ที่นั่นไม่ได้ พวกเราต้องหนีกันมาทั้งหมด โดยเฉพาะผู้หญิง ถ้าอยู่ก็เสี่ยงมากกับการถูกทหารพม่าจับและข่มขืน มันมีเรื่องอย่างนี้เกิดขึ้น พ่อแม่เป็นห่วงมากที่หนูมาที่นี่คนเดียว เราไม่มีญาติพี่น้องแถวนี้เลย แต่แม่หนูก็เพิ่งคลอดน้อง และพ่อก็ต้องอยู่ดูแลแม่ พวกเขายังเดินทางไม่ได้ หนูจึงตัดสินใจมาที่นี่ก่อนทั้งเพื่อความปลอดภัยและเพื่อเรียนหนังสือต่อ”
เด็กสาวกะเรนนีวัย 16 ปี
“พ่อผมสุขภาพไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เขาไม่สามารถเดินป่ามาหลาย ๆ วันแบบนี้ได้ แม่ผมจึงอยู่กับพ่อ แต่พี่สาวผมจะมาที่ชายแดนไทย พี่สาวของผมมีลูกสองคน ผมมาเป็นเพื่อนพี่เพื่อจะช่วยอุ้มหลานและดูแลเขา เมื่อมาถึงนี่ ผมดีใจมากที่เห็นโรงเรียน พ่อแม่จะดีใจมากถ้าผมได้เรียนหนังสือ”
เด็กหนุ่มกะเรนนีวัย 16 ปี
ทั้งสองกำลังเรียนหนังสืออยู่ในค่ายพักพิงของผู้พลัดถิ่นไม่ไกลชายแดนไทยซึ่งมีเด็กเล็กจนถึงวัยรุ่นหนุ่มสาวหลายร้อยคน โอกาสในการศึกษาทำให้ชีวิตในยามที่ต้องพลัดพรากจากครอบครัวมีความหวัง
30 สิงหาคม 2564
ภาพประกอบ : การนมัสการพระเจ้าในโบสถ์ของผู้พลัดถิ่นกะเรนนี
