เพียงสายน้ำกั้น
ปลายเดือนสิงหาคม ชุมชนกะเหรี่ยงเขตริมเมย จ.พะอัน สูญเสียสมาชิกผู้อาวุโสซึ่งเป็นผู้ติดเชื้อโควิด 19 คนแรกที่พบในเขต โดยมีประวัติไปรับเชื้อจากพื้นที่สีแดงฝั่งไทยในช่วงพิธีกรรมลาขุกี้จือ (พิธีผูกข้อมือประจำปี)
ความสูญเสียก่อให้เกิดความหวาดวิตก เช่นเดียวกับการปฏิเสธว่าโควิดไม่ได้เข้ามาในพื้นที่ และโรคชนิดนี้ไม่ได้เป็นภัยมากไปกว่าไข้หวัด โควิด 19 เป็นเรื่องที่พูดถึงมานาน มีคำสั่งปิดชุมชนมาหลายครั้ง แต่แล้วก็ไม่เคยมีคนเจ็บป่วยหนักให้เห็นบนดอยแถบนี้มาก่อน
จากการสุ่มตรวจของฝ่ายสาธารณสุขกะเหรี่ยงโดยอนามัยในพื้นที่พบว่า การติดเชื้อได้แพร่กระจายไปในหลายต่อหลายชุมชน แม้ว่าล่าสุดจะยังไม่มีข้อมูลว่าผู้ป่วยกลุ่มสีแดงหรืออาการหนัก
ความท้าทายเร่งด่วนก็คือ ก่อนหน้าที่ชายแดนแม่น้ำเมยจะปิดด้วยมาตราการป้องกันโควิดข้ามแดน ชุมชนฝั่งริมเมยนี้มักจะข้ามน้ำมารับบริการจากโรงพยาบาลท่าสองยางเสมอ ในพื้นที่มีแต่สถานีอนามัย โรงพยาบาลก้อธูเหล่ (โกล้ยอเล) ก็อยู่ห่างไปราว 4-5 ชั่วโมงทางดอย
“ถ้ามีผู้ป่วยหนัก ? เขาก็ไม่มีที่ไหนที่จะไป” เป็นคำตอบเมื่อเราถามว่า หากมีผู้ที่อาการหนักต้องการอ๊อกซิเจน เขาจะไปที่ไหนได้ “ตอนนี้อนามัยปิด เพราะเขายังรับมือกับโควิดไม่ได้ และกลัวว่าจะกลายเป็นที่แพร่เชื้อ แม่น้ำก็ปิด ข้ามไม่ได้ ดังนั้นไม่ว่าโควิดหรือโรคอะไร เราจะต้องพึ่งพายาสมุนไพรท้องถิ่นไว้ก่อนเท่านั้น”
อย่างไรก็ตาม ในคำกล่าวที่ดูเหมือนจะสิ้นหวัง ฝ่ายสาธารณสุขท้องถิ่น ครู และผู้นำชุมชนที่ไม่ยอมแพ้ ก็กำลังพยายามหาทางประสานงานและวางแผนรับมือกับสถานการณ์เท่าที่ตนมีศักยภาพจะทำได้
หมายเหตุ : ท่านที่ต้องการสนับสนุนชุมชนชาวกะเหรี่ยงริมเมย จ.พะอัน ในการรับมือกับการแพร่ระบาดของโควิด 19 กรุณาติดต่อได้ที่ inbox
ภาพประกอบ : แม่น้ำเมย และโรงเรียนแห่งหนึ่งในเขตริมเมย
