ผู้ลี้ภัยไม่ใช่ผู้หนีภัยการสู้รบ

เมื่อฐานทัพพม่ากระจัดกระจายทั่วมื่อตรอ ก็ไม่มีที่ไหนปลอดภัย  19 ส.ค. กลุ่มสิทธิมนุษยชนชาวกะเหรี่ยงได้บันทึกเหตุการณ์ที่ชาวบ้านหญิง 3 คนจากบ้านก้อปู ถูกจับตัวไปเป็นลูกหาบและโล่ห์มนุษย์ให้กับกองทัพพม่า พวกเธอโชคร้ายถูกพบเจอโดยหน่วยทหารที่เดินทางมายังฐานทัพใกล้หมู่บ้าน ทั้งหมดถูกซ้อม เตะ และกระทืบซ้ำโดยไม่มีการตั้งคำถามสอบสวนใด ๆ

หญิงทั้งสามถูกบังคับให้แบกของเดินนำหน้าหน่วยทหารไปจนถึงจุดหมายที่ลำห้วยแห่งหนึ่ง ก่อนจะได้รับการปล่อยตัวโดยมีบาดแผลทั้งร่างกายและจิตใจติดตัวมา

การจับตัวชาวบ้าน บังคับใช้แรงงานเป็นลูกหาบแบกเสบียงและกระสุน โดยให้เดินนำหน้าเพื่อว่าหากทหารฝ่ายชาติพันธุ์พบเจอก็จะไม่กล้ายิงใส่ประชาชนตนเองนั้น เป็นยุทธการที่กองทัพพม่ากระทำตลอดมาหลายสิบปี และเป็นหนึ่งในสาเหตุสำคัญของการพลัดถิ่นฐาน หลบลี้หนีภัยเข้าป่า หรือขอข้ามมาหาที่ปลอดภัยในฝั่งไทย  

ดังนั้น เกณฑ์การรับผู้ลี้ภัยเฉพาะผู้ “หลบหนีการสู้รบ” ซึ่งหมายความอย่างแคบว่าจะต้องมี “การปะทะ” กันระหว่างทหารสองฝ่าย หรือการโจมตีทางอากาศดังที่ผ่านมา ตลอดจนถึงกำหนดว่าการสู้รบซึ่งจะเป็นเหตุให้ยอมรับผู้หนีภัยนั้นจะต้องอยู่ไม่ห่างจากชายแดนไทยเกิน 2 กม. จึงเป็นเกณฑ์ที่ไม่สอดคล้องกับข้อเท็จจริงทางมนุษยธรรมเป็นอย่างยิ่ง