บางสิ่งที่ไม่เคยถูกทำลาย
ภาพวิดีโอเบื้องล่างนี้ คือภาพของผู้พลัดถิ่นจากเมืองเลเก้ก่อ ที่ถูกโจมตีทั้งทางภาคพื้นดินและทางอากาศนับแต่เดือนธ.ค. 2564 เป็นต้นมา ยังไม่สามารถกลับบ้านได้ คนเหล่านี้ส่วนหนึ่งเคยลี้ภัยข้ามแม่น้ำเมยมายังอ.แม่สอด จ.ตาก และถูกทางการไทยผลักดันกลับไปด้วยมองว่า “ปลอดภัยเพียงพอ” แล้ว
ความปลอดภัยเพียงพอ คือการสามารถตั้งเพิงพักตามจุดต่าง ๆ นอกเขตเมือง ใกล้แม่น้ำ หรือในบริเวณวัดบางแห่ง ผู้คนยังไม่สามารถทำมาหากินได้ตามปกติเพราะความสงบไม่มีอยู่จริง ความยากแค้นทางเศรษฐกิจจึงเป็นเรื่องที่เกิดตามมา
แต่สิ่งหนึ่งซึ่งจะต้องดำเนินต่อไป และเป็นเช่นนี้เสมอมาสำหรับชนชาติพันธุ์ริมขอบแดนอย่างชาวกะเหรี่ยง (และกะเรนนี) นั่นคือการศึกษาสำหรับเด็ก ๆ ลูกหลานจะต้องมาก่อน
ทันทีที่ทำได้ ครู ซึ่งทำงานในรูปแบบกึ่งอาสาสมัคร จะเริ่มต้นหาทางจัดการเรียนการสอน ศูนย์ผู้พลัดถิ่นจากเมืองเลเก้ก่อ ซึ่งมีชาวพม่าอพยพอยู่ด้วย จึงเริ่มจัดการเรียนการสอนวิชาภาษาอังกฤษ กะเหรี่ยง พม่า คหกรรม และอื่น ๆ ที่ทำได้ ทั้งนี้ แม้หลายสิ่งจะถูกทำลาย และแม้สถานการณ์จะยังห่างไกลจากความเป็นปกติก็ตาม
เพราะการศึกษาสำหรับเด็ก ๆ คือพลัง คือความเข้มแข็ง คือความหวัง และคือหนึ่งในการต่อสู้ของประชาชนเสมอมา
หมายเหตุ : ขอบคุณภาพวิดีโอจาก Karen News
