ด่วน ***ขณะที่เขียนข้อความเบื้องล่างอยู่นี้ ผู้ลี้ภัยจำนวน 56 คนกำลังรอข้ามแม่น้ำสาละวินบริเวณแม่โป ตอนใต้แม่สามแลบ โดยมีทหารไทยจำนวนมากเฝ้าอยู่บริเวณนั้น ไม่ยอมให้เข้ามาและไม่ยอมให้ถ่ายรูป บทเพลงของครูประจำหอพักอีดูท่าเมื่อ 11 ปีก่อน จึงฟังแล้วยังเจ็บปวดเสมอ โดยเฉพาะกับวินาทีที่ผู้ลี้ภัยกำลังขอเพียงเข้ามาหลบภัยแต่ถูกปฏิเสธ เช่นนี้***
ข้อความเดิม
บทเพลงจากสาละวิน
ต้นฉบับเพลงนี้เดินทางมาถึงเพื่อนไร้พรมแดนเมื่อ 11 ปีที่แล้วในเทปคาสเส็ทเก่า ๆ ที่อัดทับมาหลายครั้ง เมื่อเราเปิดฟัง เสียงร้องของเขาทำให้น้ำตาไหลออกมาได้ง่าย ๆ
ผู้แต่งและร้องเพลงนี้คือซอ เอ็มจอย ครูประจำหอพักโรงเรียนอีดูท่า เขาเขียนเล่ามาในกระดาษแผ่นเล็ก ๆ ที่แนบมาด้วยว่า เพลงนี้เขียนขึ้นแด่นักเรียนหญิงในหอพักคนหนึ่ง ซึ่งร้องไห้จนเป็นลมหมดสติ หลังจากได้ข่าวว่า กองทัพพม่ายิงปืนใหญ่เข้าใส่หมู่บ้านและพ่อแม่พี่น้องของเธอเสียชีวิตทั้งหมด
สิบเอ็ดปีผ่านไป เราหยิบเพลงของเอ็มจอยมาประกอบภาพถ่ายและวิดีโอในปัจจุบัน ตัวเขาไม่ได้อยู่ที่อีดูท่าแล้ว หากก็ยังติดตามสถานการณ์อย่างใกล้ชิด
หมายเหตุ : เนื้อเพลงที่ปรากฎในวิดีโอนี้ ไม่ใช่คำแปลแบบคำต่อคำ หากเป็นเนื้อเพลงเวอร์ชั่นภาษาไทยที่พยายามถอดความหมายโดยดัดแปลงรูปประโยคและถ้อยคำให้ลงวรรค
