ถ้อยแถลงต่อเนื่อง
คำสั่งส่งกลับที่ชิงเกิดขึ้นก่อนประชุมคณะทำงานท้องถิ่นจะต้องได้รับการทบทวนใหม่
ดังที่เพื่อนไร้พรมแดนได้ยืนยันไปในถ้อยแถลงก่อนหน้าแล้วว่า การที่เมื่อวันที่ 19 พ.ค. เจ้าหน้าที่หน่วยงานความมั่นคงได้ไป “ทำความเข้าใจ” ให้ผู้ลี้ภัยจากแม่หนึท่าและราท่ากลับไปยังรัฐกะเหรี่ยงภายในวันที่ 24 พ.ค. ก่อนนัดแรกของการประชุมคณะทำงานฯที่ได้รับการแต่งตั้งจากผวจ.แม่ฮ่องสอนเป็นปฏิบัติการที่ไม่ถูกต้องและไม่เหมาะสมเป็นอย่างยิ่ง
การโจมตีของทหารพม่า ด้วยการจงใจยิงปืนใหญ่เข้ามายังบ้านท่าตาฝั่ง ซึ่งเป็นชุมชนชาวกะเหรี่ยงในประเทศไทยเมื่อวาน (21 พ.ค.) จนชาวบ้านต้องอพยพหลบหนีเช่นกัน คือสัญญาณยืนยันของความไม่สงบและไม่ปลอดภัยของชายแดนจังหวัดมื่อตรอ-แม่สะเรียง/สบเมย ทั้งนี้ ด้วยความที่แม่น้ำสาละวินซึ่งเป็นพรมแดนประเทศมีความคดเคี้ยวมาก ชาวบ้านในพื้นที่ได้รายงานต่อผู้สื่อข่าวถึงการที่มีเครื่องบิน/ฮ.ทหารพม่าบินอยู่เหนือศีรษะตนมาหลายครั้งแล้วก่อนหน้าที่จะวกเข้าไปโจมตีในรัฐกะเหรี่ยง
ความปลอดภัยบนพื้นที่ชายแดน แม้ในฝั่งประเทศไทย ก็ยังน่าเป็นห่วง อีกทั้งยังมีรายงานถึงการยิงปืนใหญ่เข้าสู่หมู่บ้านต่าง ๆ ทั่วทุกบริเวณ จนไม่สามารถเรียกพื้นที่ใดในจังหวัดนี้ได้ว่าเป็น “พื้นที่ปลอดภัย”
ดังนี้ รัฐ โดยหน่วยงานความมั่นคง จะต้องเคารพศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ของผู้ลี้ภัย ยุติการใช้วิธีการกดดันผู้ลี้ภัยให้กลับถิ่นฐานด้วยการปิดกั้นความช่วยเหลือทางมนุษยธรรม ปล่อยให้ผู้คนต้องล้มป่วยทางกายและใจด้วยภาวะที่ขาดแคลนมุ้ง น้ำสะอาด อาหารที่มีคุณค่า สุขลักษณะ ตลอดจนเสรีภาพที่จะสื่อสารเรื่องราวของตนกับบุคคลภายนอก
เพื่อนไร้พรมแดนขอยืนยันว่า การตัดสินใจส่งกลับผู้ลี้ภัยจะต้องยึดหลักสากลในด้านความเต็มใจ ปลอดภัย และสมศักดิ์ศรี ผู้ลี้ภัยไม่ใช่เพียงเรื่องของความมั่นคง หากเป็นเรื่องของมนุษย์ การตัดสินใจนี้จึงต้องเป็นมติของหลากหลายฝ่ายนอกเหนือไปจากหน่วยงานความมั่นคง โดยเสียงของผู้ที่มีหน้าที่ให้ความคุ้มครอง ผู้ให้ความช่วยเหลือทางมนุษยธรรม ตัวแทนชาวบ้านท้องถิ่นเช่นเครือข่ายประชาชนลุ่มน้ำสาละวิน และตัวแทนผู้ลี้ภัยจะต้องเป็นที่ได้ยิน และได้รับการรับฟัง
21 พฤษภาคม 2564
